ایمی پنم+سیلاستاتین

ایمی پنم یک کاباپنم آنتی باکتریال بتالاکتام است که با پنی سیلین در غیر اشباع بودن 5 آمین حلقۀ غشایی که به جای اتم گوگرد حاوی کربن می باشد تفاوت دارد. از آنجا که این دارو توسط آنزیم دهیدروپپتیداز I در کلیه متابولیزه می شود همیشه همراه با سیلاستاتین تجویز می شود که یک مهار کننده آنزیم است و این امر باعث افزایش غلظت های ادراری فرم فعال دارو می شود و در مطالعات حیوانی مشاهده شده است که در تجویز دوزهای زیاد ایمی پنم از ایجاد نفروتوکسیستی جلوگیری می کند.

ایمی پنم جهت درمان عفونت هایی مثل عفونت های افراد مبتلا به نقص ایمنی (همراه با نوتروپنی)، عفونت های داخل شکمی، عفونت های استخوان و مفاصل، عفونت های پوست و بافت نرم، عفونت های راه ادراری و راه صفراوی، پنومونی اکتسابی بیمارستانی وسپتی سمی کاربرد دارد. هم چنین ممکن است از آن در درمان گوناره آ و به عنوان پروفیلاکسی در عفونت های ناشی از جراحی استفاده شود.

فراورده های تجاری حاوی ایمی پنم و سیلاستاتین به صورت نمک سدیم و با نسبت یک به یک می باشند. دوزهای تجویزی این ترکیب دارویی بر اساس مقدار ایمی پنم آنهیدروس بیان می شوند. ایمی پنم به صورت انفوزیون داخل وریدی و یا تزریق داخل عضلانی عمیق تجویز می شود. هنگام تجویز داخل وریدی، دوزهای 250 یا 500 میلی گرمی طی 20 تا 30 دقیقه به طریق انفوزیون داده می شوند و دوزهای 750 میلی گرمی تا یک گرمی طی 40 تا 60 دقیقه. دوز معمول داخل وریدی در بالغین و در کودکان بالای 40 کیلوگرم یک تا دو گرم در روز در دوزهای تقسیم شده و هر 6 تا 8 ساعت می باشد که به شدت عفونت بستگی دارد و در عفونت های تهدید کننده حیات دوزهایی تا حداکثر 4 گرم یا 50 میلی گرم/ کیلوگرم تجویز می گردد.

در مورد کودکان 3 ماهه و یا بزرگتر و با وزن کمتراز 40 کیلوگرم هر 6 ساعت دوز 15 تا 20 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت انفوزیون داخل وریدی تجویز می شود و دوز کلی روزانه نباید از 2 گرم تجاوز کند. در کودکان مبتلا به عفونت متوسط Pseudomonas aeruginosa دوزهای بالاتری تا حد 4 گرم در روز داده می شود و در کودکان بزرگتر و مبتلا به سیستیک فیبروزیز دوزهایی تا حد 90 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت روزانه داده می شود. در مورد نوزادان و اطفال کمتر از 3 ماه دوزهای زیر تجویز می شود: از 4 هفته تا 3 ماه 25 میلی گرم بر کیلوگرم هر 6 ساعت، از یک تا 4 هفته 25 میلی گرم بر کیلوگرم هر 8 ساعت و زیر یک هفتگی 25 میلی گرم بر کیلوگرم هر 12 ساعت تجویز می شود.

جهت پروفیلاکسی عفونت های جراحی، ایمی پنم با دوز یک گرم به صورت داخل وریدی در زمان ایجاد بیهوشی داده می شود که با یک گرم دیگر از این دارو در 3 ساعت بعد پیگیری می شود و دوزهای اضافی 500 میلی گرمی 8 و 16 ساعت بعد در صورت لزوم به کار می روند. در بالغین مبتلا به عفونت های ملایم تا متوسط ایمی پنم در دوزهای 500 یا 750 میلی گرمی هر 12 ساعت به طریقه داخل عضلانی تجویز می گردد.

مکانیسم اثر

سیلاستاتین به عنوان مهارکننده آنزیم دهیدروپپتیداز I در کلیه سبب مهار متابولیسم کلیوی ایمی پنم و تولید متابولیت های نفروتوکسیک و غیر فعال می شود. این دارو فی نفسه فاقد فعالیت آنتی باکتریال بوده و نیز تاثیری روی اثرات آنتی باکتریال ایمی پنم ندارد.
ملح سدیم این دارو همراه با آنتی بیوتیک ایمی پنم تجویز شده و سبب مهار متابولیسم کلیوی ایمی پنم و تولید متابولیت های نفروتوکسیک و غیر فعال می شود و در نتیجه غلظت ادراری بالا و مطلوبی از ایمی پنم حاصل می شود.

فارماکوکینتیک

دفع این دارو عمدتا کلیوی است. بخشی از دارو در کلیه ها توسط آنزیم دهیدروپپتیداز I به متابولیت های غیر فعال و نفروتوکسیک تبدیل می شود. از این رو دارو همواره با سیلاستاتین که مهار کننده این آنزیم است مصرف می شود که موجب افزایش غلظت دارو در کلیه و ادرار می شود اما تاثیری بر غلظت پلاسمایی دارو ندارد.

نیمه عمر هر دو ترکیب حدود یک ساعت است.

فراهمی زیستی دارو پس از تزریق عضلانی حدود ۷۵٪ است.

منع مصرف

در صورت حساسیت شدید به داروهای بتالاکتام مصرف این دارو ممنوع است.

عوارض جانبی

این دارو همیشه همراه با مهارکننده آنزیمی سیلاستاتین تجویز می شود و بنابراین تجارب بالینی حاصل مرتبط با ترکیب هر دو است و عوارض جانبی ناشی از ترکیب این دو دارو همانند عوارض ناشی از دیگر بتالاکتام ها می باشد. واکنش های افزایش حساسیت مثل راش های پوستی، کهیر، ائوزینوفیلی، تب و ندرتاً آنافیلاکسی می توانند رخ دهند. آثار گوارشی مثل حالت تهوع و استفراغ، اسهال، بی رنگ شدن دندان ها و زبان و تغییر در حس چشایی می توانند ایجاد شوند. مواردی از افزایش در مقادیر آنزیم های کبدی و اختلال در پارامترهای خونی مثل تست combs مثبت مشاهده شده است. متعاقب تزریق واکنش های موضعی مثل درد و یا ترومبوفلبیت می توانند رخ دهند. متعاقب مصرف imipenem-cilastatin تشنج رخ داده است مخصوصاً در بیماران دارای سابقه یک ضایعه سیستم عصبی مرکزی و یا عملکرد ضعیف کلیوی اما گاهی هم در افرادی که فاقد فاکتورهای مستعد کننده بوده اند و با دوزهای توصیه شده تشنج رخ داده است. سیلاستاتین مانع از ایجاد نفروتوکسیستی دیده شده در مصرف مقادیر زیاد imipenem در مطالعات حیوانی شده است. در کودکان یک تغییر رنگ در ادرار به سمت قرمز که ضرری هم ندارد مشاهده شده است.

پیشگیری از عوارض جانبی

ایمی پنم-سیلاستاتین را نباید در مورد بیمارانی که معلوم شده است به آن حساسیت دارند تجویز شود و در مورد بیماران حساس به پنی سیلین، سفالوسپورین ها و دیگر بتالاکتام ها به علت وجود احتمال بروز واکنش های افزایش حساسیت متقاطع، تجویز این دارو باید با احتیاط صورت گیرد. در بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی باید با احتیاط تجویز شود و دوز تجویزی به طور متناسب کاهش یابد. در بیماران مبتلا به اختلالات سیستم عصبی مرکزی مثل صرع مراقبت ویژه مورد نیاز است.

تداخلات دارویی

در بیماران تحت درمان در صورت تجویز همزمان ganciclovir، صرع مشاهده شده است.

هشدار ها

مواردی از حساسیت های کشنده در مصرف این دارو گزارش شده است. در صورت بروز علائم آنافیلاکتیک دارو باید فورا قطع شود و درمان شوک آنافیلاکتیک در مراکز درمانی انجام شود.

به علت جلوگیری از مقاومت میکروبی مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف فقط باید در شرایط خاص که سایر داروها موثر نیستند و پس از انجام آزمایشات آنتی بیوگرام تجویز شوند.

دارو های هم گروه

 ارتاپنم

 مروپنم

 دوری پنم

 اين محصول صرفا بيمارستاني است و در داروخانه هاي عمومي توزيع نمي گردد.

منبع: دارویاب