استفاده هاي رايج تشخيصي و درماني آنتي باديهاي منوكلونال

آنتی بادی های مونوکلونال در واقع از یک رده سلولی خاص تهیه می شوند و آنتی بادی پلی کلونال می توانند از رده های سلولی متفاوت و زیادتری تهیه گردند که بدین ترتیب مخلوطی از آنتی بادی های هتروژن را خواهیم داشت.

آنتی بادی های پلی کلونال مخلوطی از آنتی بادی های مونوکلونال هستند که بر علیه اپیتوپ های مختلف تولید می شوند. آنتی باديهايی كه در بدن انسان يا موش ساخته می شوند، پلی كلونال (Polyclonal) هستند، بدين معنی كه توسط كلون های مختلفی از لنفوسيت های B توليد می شوند. اين آنتی باديها از نظر ساختمانی و ويژگی (Specificity) با يكديگر متفاوت هستند. برای كاربردهای مختلف از جمله درمان سرطان نياز به آنتی باديهايی وجود دارد كه از يك كلون خاص توليد شده و باصطلاح منوكلونال (Monoclonal) باشند.اگر بتوان در شرايط طبيعى، سلول توليد كننده يك آنتى بادى خاص را جدا كرده و كشت داد، اين سلول به علت توانايى رشد محدود، در مدت چند روز خواهد مرد. همچنين توانايى اين سلول در توليد آنتى بادى كم است.

با الحاق يك سلول( Myeloma) سلول سرطاني حاصل از لنفوسيت B با لنفوسيت هاى B توليد كننده يك آنتى بادى خاص، سلولى حاصل خواهد شد كه اولاً همانند سلول Myeloma داراى توانايى رشد نامحدود است و از طرف ديگر مانند لنفوسيت B اوليه، آنتى  بادى با ويژگى مورد نظر را توليد خواهد نمود. آنتى باديهايى كه توسط سلول حاصل از الحاق (هيبريدوم) توليد مى شوند، همگى داراى ساختمان، وزن مولكولى و ويژگى يكسان بوده به اصطلاح «منوكلونال» خواهند بود.

استفاده هاي رايج تشخيصي و درماني آنتي باديهاي منوكلونال :

1) استفاده هاي تشخيصي:

 الف) ايمنواسي ها  (Immunoassays)

به تستهايي كه در آنها ماده اي در مايع تحت آزمايش با استفاده از آنتي باديهاي نشاندار شده رديابي و يا اندازه گيري شود ايمنواسي مي گويند.

ب) ايمنوسيتوشيمی:

با استفاده از روش ايمنوسيتوشيمی می توان محل آنتی ژنهای مختلف در داخل سلولها، سطح سلولها و يا در بافت را بوسيله آنتی باديهای نشان دار شده تشخيص داد.

ج) فلوسيتومتری:

در اين روش از يك يا چند آنتی بادی نشاندار شده با مواد مولد فلئورسانس كه قادر به شناسايی سلولهای مورد نظر هستند برای تعقيب اين سلولها توسط دستگاه فلوسيتومتر استفاده می شود.

د) تشخيصin-vivo :

در حال حاضر آنتی باديهای منوكلونال متعددی برای رديابی موارد بيماری مانند: انواع تومورها (سرطان ريه، پروستات، كلون، تخمدان)، بيماری قلبی، التهابات و عفونت در بدن انسان وجود دارد. در اينگونه موارد از آنتی بادی ضد آنتی ژن اختصاصی بافت بيمار كه معمولأ تغيير يافته آنتی ژن طبيعی و يا نوعی از آن است كه در حالت طبيعی در سطح سلول بيان نمی شود استفاده می شود.

2) کاربرد های درمانی:

یکی از روشهای مهم درمان سرطان، استفاده از فرآورده هایی است که به طور مستقیم یا غیرمستقیم با دستگاه ایمنی سروکار دارند. این روش ایمونوتراپی نام دارد. آنتی بادی مونوکلونال، رایجترین داروی درمان سرطان به روش ایمونوتراپی محسوب میشود. دو دسته آنتی بادی مونوکلونال برای درمان سرطان بکار میروند: نوع برهنه که هیچ داروی دیگر یا ماده رادیواکتیو به آن نچسبیده و نوع کنژوگه که به یک داروی شیمی درمانی، توکسین (سمّ) یا ماده رادیواکتیو چسبیده است. دانشمندان به تدریج توانستند برخی قسمتهای آنتی بادیهای موشی را با قسمت مشابه انسانی جایگزین کنند و این دسته از آنتی بادیهای مونوکلونال، کایمریک یا انسانی نام گرفتند.

تحقیقات علمی بروی متابولیسم سلولهای استرومال نشان میدهد  متابولیسم  این سلولها که از سلولهای  دیگر محافظت می کنند، در ایجاد بیماریها نقش دارد. بررسی و توجه به تحقیقات در زمینه ی متابولیسم سلولهای استرومال می تواند راههای درمانی جدیدی را بر بیماریهایی مانند دیابت، بیماریهای التهابی و سرطان بگشاید. استراتژیهایی که در آن عروق  خونی از طریق  محدود کردن انرژی  در دسترس این سلولها یا محدودیت در واحدهای  ساختاری سازنده ی آنها فلج شوند، بسیار امیدوار کننده به نظر می رسند. استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال یکی از این استراتژی ها است.

منبع: سایت بایو وان